Celem artykułu jest ustalenie wielkości granicznych dla wskaźników statycznej, krótkoterminowej płynności finansowej na podstawie badań empirycznych dla polskich przedsiębiorstw. Hipotezą pracy jest twierdzenie, że wielkości graniczne wskaźników statycznej, krótkoterminowej płynności finansowej wyznaczone empirycznie będą w istotny sposób różnić się od wielkości granicznych prezentowanych w literaturze przedmiotu, a przez to użyteczność tych pierwszych w ocenie płynności może być większa. Badanie było prowadzone na statystyce wskaźników płynności. Wielkości graniczne wyznaczono na podstawie analizy trendu kwartyla 1 i 3 dla danego wskaźnika. Zgodnie z wynikami badań wskaźnik płynności bieżącej powinien być większy od 1,2, najlepiej w przedziale 1,2–3,4, wskaźnik płynności szybkiej powinien być większy od 0,7, najlepiej w przedziale 0,7 do 2,6, a wskaźnik płynności gotówkowej średnio dąży do 0,3 (może występować w granicach 0,07–1,20).
Hipoteza jedynie w części została zweryfikowana pozytywnie. Dolne granice płynności wyznaczone na podstawie wielkości empirycznych w przybliżeniu odnaleźć można w literaturze. Istotną różnicą są górne granice płynności finansowej.