Konieczność stałego przeglądu procesów organizacji jest zapisana w wielu modelach i teoriach efektywnego funkcjonowania firm. Audyt jest np. standardowym działaniem oceny jakości organizacji przewidzianym w normach ISO. Inna sprawa, że zbyt często koncentruje się na badaniu dokumentacji, ale to już kwestia umiejętności audytowania, a nie samej idei audytów wewnętrznych. Również filozofia ciągłego doskonalenia (continus improvement) mówi wprost o potrzebie stałego sprawdzania organizacji. Nie wchodząc w szczegóły tej metody zarządzania, warto zauważyć, że u jej podstaw leży postulat cyklicznego przeglądania wszystkich procesów w firmie, po to by sprawdzić, czy nie można ich wykonywać po prostu lepiej. Swego rodzaju audytem jest także controlling oraz zrównoważona karta wyników. W pierwszym przypadku chodzi o zarządzanie przedsiębiorstwem przez cele finansowe i podpowiadanie rozwiązań w razie odchyleń od planowanych wyników. W drugim przypadku dwie spośród czterech perspektyw mierzenia organizacji (perspektywa procesów wewnętrznych oraz rozwoju organizacji) pokrywają się w swoim zakresie z tym, czym zajmuje się audyt organizacyjny. Tak więc idea audytowania organizacji nie jest nowa, choć sam audyt organizacyjny, jako osobna metoda wspierająca zarządzanie, jest stosunkowa świeża.
